روان‌کننده‌ها یکی از پرکاربردترین افزودنی‌های مورد استفاده در ساخت بتن است. از مزایای استفاده از روان‌کننده‌ها می‌توان به کاهش میزان آب مخلوط در اسلامپ ثابت، ساخت بتن با مقاومت بیشتر، دستیابی به مقاومت ثابت در عیار سیمان کمتر و یا افزایش اسلامپ بتن، بدون نیاز به افزودن آب به مخلوط بتنی اشاره نمود.

و البته این افزودنی‌ها برای بتن‌ریزی در هوای گرم و سرد بسیار مفید است.

نسل‌های روان‌کننده‌ها

امروزه سه دسته از فوق روان‌کننده‌ها در صنعت ساختمان به کار گرفته می‌شوند.

نسل اول ترکیبات پایه لیگنو سولفانات‌ها

نسل دوم ترکیبات بر پایه سولفو نفتالین فرمالدهاید و سولفو ملامین

نسل سوم ترکیبات بر پایه پلی‌کربوکسیلات اتر

مکانیزم عمل فوق روان‌‌کننده‌ها، سولفو ملامین، سولفو نفتالین و لیگنو سولفونات بسیار شبیه به هم واساساً برپایه باردار کردن منفی ذرات سیمان و دافعه الکترواستاتیکی استوار است.

ترکیبات ذکر شده نقاط ضعفی نظیر قابلیت پراکنش پایین، افت اسلامپ شدید، افت خواص بتن و حتی مشکلاتی همچون ایجاد آلودگی در حین تولید را دارند که در تلاش برای حل این معضلات، فوق روان‌کننده‌های همچون پلی‌کربوکسیلات اتر با ساختار کوپلیمرهای شانه‌ای به عنوان نسل سوم روان‌کننده معرفی و همچنان در حال توسعه هستند.

پلی‌کربوکسیلات و ساختار مولکولی

ساختار مولکولی پلی‌کربوکسیلات به گونه‌ای است که از زنجیر اصلی از شاخه‌های جانبی تشکیل شده است. که در این ساختار مولکولی زنجیر اصلی می‌تواند از ترکیب مونومرهای مختلف آکریلیکی، وینیلی یا آنیلینی باشد.

ترکیبات شیمیایی مونومرها: اسید، الکل و یا استرهای کوچک و دارای پیوند دوگانه است. که طی پیلمریزاسیون زنجیر اصلی رزین را شکل می‌دهد.