معرفی الکترود

انواع الکترود جوشکاری از نظر پوشش فلاکس:

الکترود با پوشش رتیلی

قوس ملایم، قدرت نفوذ متوسط، شدت جریان و حرارت ورودی کم، مشکلات سوختگی و سوراخ شدن کمتر

الکترود رتیلی با پودر آهن

روکش ضخیم، کاربرد در جوشکاری‌های گوشه و پاس‌های پر کننده در جوش شیاری ورق‌های ضخیم، میزان رسوم زیاد

الکترود با روکش سلولوزی

دارای قابلیت انجماد سریع فلز جوش است، دارای وس و نفوذی است، سرباره کم و خط جوش تخت است.

الکترود با روکش قلیایی (کم هیدروژن)

حداقل هیدروژن در فلز جوش باقی می‌ماند، الزامات خاص نگهداری و استفاده در مجاورت هوای آزاد باید رعایت شود، برای ورق‌های با ضخامت بیشتر از 25 میلی‌متر توصیه می‌شود.

الکترود با روکش قلیایی (کم هیدروژن)

در جریان جوشکاری از فعل و انفعالات روکش الکترود، هیدروژن آزاد می‌شود که می‌تواند محبوس شدن اتم‌های هیدروژن در ناحیه تفدیده (HAZ) باعث تشکیل ترک‌های هیدروژنی شود.

به منظور کاهش احتمال ترک‌های هیدروژنی، الکترودهایی تولید شده‌آند که هیدروژن کمتری در روکش آن‌ها به کار رفته است. به این نوع الکترودها، الکترودهای کم هیدروژن می‌گویند که الکترودی E 7018 از این نوع الکترودها می‌باشد.

در صورت استفاده از الکترودهای کم هیدروژن مقدار حراربت پیش کرمایش کاهش می‌یابد.

آیین‌نامه جوشکاری ایران در جوشکاری ورق‌ها با ضخامت بیشتر از 25 میلی‌متر که تحت بارهای دینامیکی قرار دارند الزام کرده است که فقط باید از الکترودهای کم هیدروژن استفاده شود.

در استانداردهای مختلف برای نشان دادن انواع الکترود از علائم گوناگون استفاده می‌شود، به عنوان مثال استاندارد انجمن جوشکاری آمریکا، علامت‌ها را با حروف E شروع می‌کنند که با یک عدد چهار یا پنج رقمی دنبال می‌گردند. دو رقم اول سمت چپ معرف مقاومت کششی فلز بر حسب هزار پوند بر اینچ مربع می‌باشد. به طور مثال الکترودهای نشان داده شده به صورت E60XX دارای مقاومت کششی 60000 Psi (4200 کیلوگرم بر سانتی‌متر مربع) در فلز جوش است.

دومین عدد از سمت راست مشخص کننده وضعیت مجاز جوشکاری است که الکترود برای آن وضعیت طراحی شده است.

عدد آخر سمت راست مشخص‌کننده چندین عامل نظیر نوع جریان وقطبیت مورد استفاده و همچنین نوع ترکیبات روکش الکترود است.

–

–

–